W celu zabezpieczenia antykorozyjnego rury z żeliwa sferoidalnego, pokrywane są powłokami zabezpieczającymi zarówno zewnętrznymi jak i wewnętrznymi.
Wykładziny wewnętrzne
Standardowym rozwiązaniem dla rur żeliwnych stosowanych w budowie sieci wodociągowej jest najczęściej wykładzina z zaprawy piaskowo-cementowej, wykonywanej zgodnie z ISO 4179. Wewnętrzną wykładzinę z zaprawy piaskowo-cementowej nanosi się przy pomocy metody odśrodkowej. Dzięki tej metodzie warstwa naniesionej zaprawy jest szczególnie gładka i dobrze zagęszczona. Współczynnik chropowatości dla prostego odcinka rurociągu wynosi k=0,03. Po uwzględnieniu miejscowych strat ciśnienia do projektowania sieci proponuje się przyjąć k=0,1.
Warstwa z zaprawy piaskowo-cementowej tworzy powłokę o bardzo dobrych właściwościach wytrzymałościowych, idealnie przylegającą do rury, która poprawia w sposób trwały:
- parametry hydrauliczne;
- zdolność przewodu do przenoszenia obciążeń;
- zdolność do aktywnej ochrony przed korozją;
- szczelność.
Zamykanie pęknięć
Powstawanie pęknięć skurczowych i naderwań w wykładzinie najczęściej spowodowanych transportem, składowaniem rur w gorącym i suchym środowisku, może powodować rozszerzanie się metalu i kurczenie wykładziny cementowej.
Mikropęknięcia wykładziny cementowej przy kontakcie z wodą ulegają samoistnemu zasklepianiu się, dzięki pęcznieniu pod wpływem wody, lub wskutek tworzenia się kryształków węglanu wapnia i ich osadzaniu się podczas reakcji chemicznej jonów wapnia i wodorowęglanów.
Maksymalne szerokości pęknięć wg PN-EN 545
| DN | Maksymana szerokość pęknięcia i przemieszczenia promieniowego |
|---|---|
| 43÷300 | 0,4 mm |
| 350÷600 | 0,5 mm |
| 700÷1200 | 0,6 mm |
Wykładzina cementowa zapewnia dwa rodzaje ochrony: pasywną i aktywną.
Ochrona pasywna ma na celu stworzenie skutecznej bariery między ścianką rury a transportowanym medium. Ponieważ warstwa cementowa nie jest wodoszczelna, dostęp wody do wewnętrznej powierzchni rury nie jest całkowicie zahamowany nawet w przypadku niezarysowanej wykładziny. Woda przenikająca przez zaprawę cementową staje się silnie alkaliczna (pH≈12) i nie stanowi zagrożenia korozyjnego.
Wykładziny zewnętrzne
Zewnętrzna powierzchnia rur z żeliwa sferoidalnego zabezpieczona jest zwykle dwiema warstwami. Bezpośrednio na rurę nakładana jest powłoka cynkowa Zn lub cynkowo-aluminiowa ZnAl o minimalnej masie 400g/m2 i dla powłoki cynkowej 200g/m2, która następnie jest pokrywana warstwą lakieru bitumicznego zgodnie z normą PN-EN 545 i ISO 8179.
Nanoszenie cynku odbywa się spiralnie w sposób ciągły, w łuku elektrycznym. Pokrycie cynkowe charakteryzuje się aktywną ochroną ścianki przed negatywnym działaniem gruntu. W przypadku uszkodzeń o małej powierzchni dochodzi do zabliźnienia "rany" dzięki działaniu produktów elektrolizy jonów Zn2+ i powstaniu na powierzchni warstwy soli cynku.
Powłoka cynkowo aluminiowa wydłuża żywotność aktywnej warstwy antykorozyjnej. Obecność aluminium spowalnia przemiany chemiczne przekształcania cynku co czyni warstwę ochronną bardziej stabilną w porównaniu z powłoką z samego cynku. Ma to duże znaczenie w przypadku zwiększonej agresywności gleb.
W celu zwiększenia zabezpieczenia antykorozyjnego producent dodatkowo cynkuje wewnętrzną stronę kielicha lakierem o bardzo dużej zawartości cynku.
Wierzchnia warstwa ochronna w zależności od warunków gruntowych może być wykonana z odpowiedniego rodzaju zabezpieczenia:
Lakier bitumiczny o średniej grubości 120µm nie mniej niż 70µm
Farba epoksydowa o średniej grubości 100µm nie mniej niż 70µm
Powłoka polietylenowa PE o grubości 1,8 - 3,5 mm odporność na przebicie napięciem 25 kV
Zastosowanie: ochrona przed prądami błądzącymi, podwyższona korozyjność gleby
Powłoka poliuretanowa PUR
Zastosowanie: ochrona przed prądami błądzącymi, podwyższona korozyjność gleby, dodatkowe zabezpieczenie do stosowania w metodach bezwykopowych, odporność chemiczna
Żywice epoksydowe w izolacyjnej rur wodociągowych z żeliwa sferoidalnego
Trwałość rurociągów wodno-kanalizacyjnych to podstawowe kryterium wyboru inwestorów, którzy oczekują trwałości i bezawaryjności instalacji zabudowanych najczęściej w zurbanizowanych obszarach naszych miast i wsi czy strefach inwestycyjnych.
Producent Svobodny Sokol od lat pracuje nad technologiami wydłużonej żywotności swoich produktów, gdyż rury z żeliwa sferoidalnego wymagają zabezpieczenia antykorozyjnego odpierającego specyficznie ciężkie warunki panujące w gruncie, dlatego pierwsza powłoka ochronna rur to standardowy natrysk cynkowo-aluminiowy z dodatkiem miedzi (Cu) lub bez, a kolejną powłoką produktów huty Svobodny Sokol to żywica epoksydowa nakładana w technologii hydrodynamicznej.
Powłoki epoksydowe są na pierwszym miejscu pod względem ochrony antykorozyjnej wśród wszystkich innych powłok lakierniczych, a ich wysoka wytrzymałość mechaniczna sprawdza się w zwłaszcza zainstalowane w gruncie.
Norma PN-EN 545 (dokument normatywny dla produkcji rur) w załączniku D określająca zastosowanie różnych pokryć w szczególnych warunkach gruntowych a w szczególności klasyfikuje powłoki epoksydowe do zastosowania w najbardziej agresywnych środowiskach.
W załączeniu przedstawiamy opinię naukowa Laboratorium Badań i Technologii Farb i Lakierów przy Instytucie Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Gliwicach w zakresie oceny jakości stosowanej powłoki ochronnej – epoksydowej.
Opracowanie potwierdza wysokie właściwości stosowanej powłoki epoksydowej w produktach huty Svobody Sokol zapewniając im wysoką konkurencyjność rynkową.
Zachęcamy do analizy załączonego opracowania.
Rury do kanalizacji
Svobodny Sokol produkuje rury do odprowadzania ścieków spełniające wymogi normy PN-EN 598
Powłoka wewnętrzna:
Zaprawa z cementu glinowego - zakres pH 4-12
Powłoka zewnętrzna:
Ochrona z powłoki cynkowej 200g/m2 lub cynkowo-aluminiowej 400g/m2
Wierzchnią powłokę stanowi farba epoksydowa zgodnie PN-EN598
